เริ่มต้นขึ้น ณ เวลาบ่ายสี่โมงของวันหนึ่งในเดือนตุลาคม ฉันรู้สึกได้เป็นครั้งแรกถึงอุณหภูมิของอากาศร้อนจัด 40 องศาเซลเซียส ที่แทนซาเนีย ซึ่งร้อนแรงแผดเผามากกว่าที่ฉันเคยคิดเอาไว้ การเดินทางที่ต้องนั่งรถ 4 ชั่วโมงจากเมืองหลวง จากนั้น
เดินทางต่อด้วยรถมอเตอร์ไซค์อีก 1 ชั่วโมง จึงจะถึงที่หมาย เกาะเล็กๆแห่งนี้ล้อมรอบด้วยมหาสมุทรอินเดีย ที่ซึ่งไม่มีไฟฟ้าใช้ และยังไม่กล่าวถึงการเดินทางอันยาวนานร่วม 8 ชั่วโมงภายใต้สภาวะอันยากลำบากเพียงเพื่อจะนำอาหารและน้ำมา อย่างไรก็ดี แม้ว่าจะไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีพร้อม พวกเด็กๆก็วิ่งย่ำโคลนด้วยเท้าเปล่าออกมาต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่น
MBC ได้วางแผนรายการ Koica รายการพิเศษที่ประเทศแทนซาเนียขึ้นโดยเฉพาะ พร้อมด้วยนิชคุณ จากวงทูพีเอ็ม เป็นผู้นำทีม การทำงานอาสาสมัคร 20 วัน เริ่มต้นขึ้นเมื่อต้นเดือนตุลาคมที่ผ่านมา สมาชิกในกลุ่มได้แบ่งออกเป็นทีม ทั้งทีมหาน้ำ ทีมสร้างเรือเพื่อใช้ในการขนย้ายผู้ป่วย ทีมช่างเทคนิคที่ช่วยกันผลิตอุปกรณ์ที่สามารถทำงานได้โดยใช้พลังงานแสงอาทิตย์ ทีมก่อสร้างที่ช่วยซ่อมแซมโรงเรียนขึ้นมาใหม่ และยังมีทีมแพทย์ซึ่งคอยดูแลสุขภาพของผู้คนในชุมชน
บ้านเรือนที่นี่มุงหลังคาด้วยใบมะพร้าว ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา และนอกจากนี้ยังเป็นบ้านให้กับเหล่าอาสาสมัครอีกด้วย ในระหว่างการทำงานอาสาสมัคร บางครั้งมีความล่าช้าขึ้น และสิ่งของจำเป็นเช่นตะเกียบก็ส่งมาไม่ทันเวลา นั่นหมายความว่าสมาชิกต้องใช้วิธีการ “กลับคืนสู่สามัญ” ในการทำกิจวัตร
ภายใต้อากาศร้อนชื้นและแผดเผา การใช้น้ำในแต่ละวันจะถูกจำกัดไว้ที่น้ำแร่ 2 ขวด ขวดละ 1.5 ลิตรเท่านั้น สำหรับน้ำที่ใช้ในการทำความสะอาดก็เป็นน้ำขุ่นที่มีตะกอนเกลือ ในที่แห่งนี้ที่ยุงตัวขนาดใหญ่เท่ากับผึ้ง เหล่าอาสาสมัครจะต้องใช้น้ำจากแหล่งเดียวกันทั้งในการอาบและซักเสื้อผ้า ซึ่งข้อนี้เองที่แม้แต่นิชคุณก็สามารถปรับตัวได้ เช่นเดียวกันกับสมาชิกคนอื่นๆที่เหลือ
ในช่วง 3 วันแรก ไม่มีใครทำได้แม้กระทั่งการล้างหน้า ถึงแม้ใบหน้าของนิชคุณจะยังขาวและดูดีอย่างเคย แต่ก็มีรอยยุงกัดเต็มไปหมด บางสิ่งที่ผู้คนอาจไม่เต็มใจที่จะทำ สำหรับนิชคุณผู้ซึ่งอยู่ห่างไกลจากสายตาของสาธารณชน เขาสามารถปรับตัวกับประเทศแทนซาเนียได้ดีในระดับหนึ่ง ในระยะเวลา 2 เดือนที่ไม่ได้ไปที่ไหนและอยู่แต่บ้าน
เมื่อครั้งที่ฉันได้รับข้อเสนอให้มาร่วมเป็นอาสาสมัครนั้น ฉันตอบตกลงและรู้สึกว่าจะได้เรียนรู้อะไรอย่างมากมาย ทำไมคุณถึงจะอยากอดทนกับสภาพแบบนี้และต้องทำงานหนักล่ะ? คุณจะค้นพบคำตอบและเข้าใจได้อย่างง่ายดายระหว่างการทำงานอาสาสมัครที่นี่
ถึงแม้ว่าประเทศแทนซาเนียจะอยู่ห่างไกลจากทั้งเกาหลีและไทย แต่สำหรับนิชคุณ นี่เป็นโอกาสครั้งแรกของเขาที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไป คนกลุ่มหนึ่งอาจตั้งคำถามว่า “เขาจะใช้โอกาสนี้ในการกลับมารึเปล่า” นิชคุณกล่าวว่า “ยังไม่มีแผนครับ” นิชคุณผู้ซึ่งปรารถนาที่จะแสดงด้านที่ดีที่สุดของเขาต่อสาธารณชนอยู่เสมอ ในขณะเดียวกันเมื่อโอกาสเป็นใจ เขาเพียงแค่ต้องการที่จะทำงานการกุศลในที่แห่งหนึ่งโดยไม่มีใครรู้
หลังจากบทสนทนาสั้นๆ นิชคุณลุกขึ้นและเดินไปยังเต็นท์ของอาสาสมัครคนอื่นๆเพื่อกล่าวราตรีสวัสดิ์ ด้วยความสัตย์จริงแล้ว ทุกคนมีมุมมองที่แตกต่างกันไปต่อนิชคุณผู้ที่ได้เข้าร่วมการทำงานครั้งนี้ แต่ตอนนี้ทุกคนปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่พวกเขารู้จักมาอย่างยาวนาน
ที่มา : https://twitter.com/Careyblue21/status/266403940998983681/photo/1/large
credit : welovekhun
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น